Historia jednostki
1993-2016
Pomysł powołania jednostki naukowej podejmującej obszar badań nad mediami powstał w Zakładzie Dydaktyki IP UMK. Propozycję jego powołania oraz zarys programowy przygotował dr Bronisław Siemieniecki[1]. Koncepcja opierała się na jego wcześniejszych doświadczeniach wyniesionych z Krakowa[2]. Z jednej strony projekt sięgał do tradycji Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, z drugiej, był oryginalnym pomysłem autora.
Projekt obejmował cztery etapy tworzenia naukowego środowiska zajmującego się badaniami nad wykorzystaniem mediów w edukacji. Zakładał wyszukanie i skupienie specjalistów od technologii kształcenia wokół inicjatyw powstałych w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Humanistycznym w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Pierwszy etap przewidywał:
– zorganizowanie środowiska naukowego, przygotowanie ram organizacyjnych i obszarów badawczych oraz powołanie Zakładu Technologii Kształcenia;
– podjęcie kompleksowych badań w zakresie wykorzystania komputerów w edukacji w tym w obszarze: stymulowania uczniów do działań twórczych, zastosowania mediów w procesie kształcenia, badań edukacyjnych, monitoringu dydaktycznego oraz diagnozowania i terapii pedagogicznej osób niepełnosprawnych, prowadzenia analiz możliwości wdrożenia komputerów w systemach kierowania oświatą a także budowy pedagogicznych baz informacyjnych;
– podjęcie prac nad wypracowaniem podstaw teoretycznych oraz praktycznych do stworzenia i wdrożenia nowoczesnego programu kształcenia informatycznego humanistów a szczególnie pedagogów. Przyjęto, że prace skoncentrowane zostaną na wprowadzeniu technologii komputerowej do kształcenia na poziomie nauczania początkowego i w klasach 4-8 szkoły podstawowej oraz dokształcania dorosłych w tym nauczycieli;
– prace studyjne nad powstaniem oprogramowania multimedialnego dla edukacji oraz wykorzystaniem narzędzi sztucznej inteligencji w pedagogicznych programach diagnostyczno – terapeutycznych;
– powołanie Toruńskiego Ośrodka Nowoczesnej Dydaktyki i Pedagogiki Medialnej oraz Centrum Badań nad Mediami.
Czas przewidywany na realizację zadań pierwszego etapu został określony na lata 1991-1994.
Etap drugi rozwoju środowiska naukowego zaplanowano na lata 1995 – 1999. Zakładał on realizację następujących zadań:
– wdrożenie na jednolitych, pięcioletnich studiach dziennych i zaocznych na kierunku pedagogika specjalizacji „Metody komputerowe pedagogiki szkolnej;
– stworzenie innowacyjnych studiów podyplomowych dla nauczycieli i pracowników oświaty (m.in. pracowników bibliotek) z zakresu wykorzystania komputerów w edukacji;
– rozwijanie nowoczesnego warsztatu badawczego nad edukacją medialną i technologią informacyjną, opartego na teorii konstruktywistyczno – kognitywistycznej;
Etap trzeci miał być realizowany w okresie od 1999 do 2005 roku. W okresie tym przewidywano powstanie trzyletnich studiów zawodowych z zakresu edukacji medialnej i informatycznej oraz przygotowanie programu kształcenia realizowanego w systemie kształcenia na odległość.
Przyjęto, że od roku 1999 nastąpi przyspieszenie w rozwoju naukowym środowiska w obszarze technologii kształcenia, w efekcie zrealizowania etapu pierwszego i drugiego. Zakładano uruchomienie nowych badań opartych na stworzonej teorii konstruktywistyczno – kognitywistycznej kształcenia.
Etap czwarty stanowić miał dojrzałą działalność naukową wynikającą ze stworzonego w poprzednich etapach kształcenia zespołu oraz prezentowanie na arenie międzynarodowej dorobku Toruńskiego Ośrodka Dydaktyki i Pedagogiki Medialnej oraz Centrum Badań nad Mediami.
[1] Założenia programowe edukacji medialnej i technologii informacyjnej zostały wpasowane w opracowany przez B. Siemienieckiego w roku 1992 nowy program kształcenia na kierunku pedagogika.
[2] Doświadczenia te wynikały m.in. z czynnego udziału dr B. Siemienieckiego w pracach Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Metodycznego Studiów Nauczycielskich w Krakowie.