"Bez rozpatrzenia roli i miejsca mediów we współczesnym świecie niemożliwe jest ukazanie kierunku myślenia w pedagogice. Kierunku, który zatrzyma przerażającą falę zubożenia umysłów młodych ludzi, gdyż dziedzina, za której rozwój jesteśmy odpowiedzialni, zawiodła demokrację. Czas najwyższy na przewartościowanie. Czas na odejście od tego, co nieefektywne i złe."
 B. Siemieniecki,  Pedagogika kognitywistyczna, Kraków 2013
Współczesny nauczyciel powinien być twórczy, poszukiwać nowych dróg i metod działania. Innowator nie waha się przed włączeniem do procesu kształcenia nowych mediów.

A.Siemińska-Łosko, Nowoczesne technologie nauczania i uczenia się w pracy nauczyciela akademickiego, [w:] W.Kwiatkowska, A.Siemińska-Łosko (red.), W kręgu edukacji informatycznej i medialnej,Toruń 2010
"Piękny umysł to nie tylko posiadanie pięknych myśli i sprawne rozwiązywanie problemów, ale sprawdzenie jego możliwości, kultury poznawczej w zderzeniu z innymi umysłami, podczas zgłębiania tematu w trakcie rozmowy, dyskusji. To piękny umysł w akcji. "

W. Kwiatkowska,  M. Skibińska, Koncepcja pięknego umysłu w kontekście wybranych blogów internetowych  [w:] red. E. Musiał, I.Pulak., Człowiek – media - edukacja, Kraków 2011,
Wyzwaniem stojącym przed pedagogiką jest wychowanie do twórczości, kreatywności, selekcji informacji, krytycznego stosunku do mediów masowych, kształtowanie otwartości wobec zmian spowodowanych technologią, ale co najistotniejsze, by czynić to z poszanowaniem etyki, norm, prawa do inności drugiego człowieka, jego godności, języka i dziedzictwa kulturowego.

D.Siemieniecka, Kognitywistyczne obszary badań pedagogicznych –media i kultura, [w:] W.Kwiatkowska, A.Siemińska-Łosko (red.),
W kręgu edukacji informatycznej i medialnej,Toruń 2010
U podstaw edukacji estetycznej „zatroskanej” o rozwój człowieka powinna się wyraźnie uobecnić antropologiczna wiedza i projekty edukacyjne obejmujące swym zakresem źródłowe procesy symbolizacji. Kompetencje interpretacyjne
w zakresie sztuki kształtują się na podstawie zdolności dostrzegania podobieństw znaczeniowych dzieł (analogii) oraz na podstawie zdolności tworzenia semiotycznych ekwiwalencji. Mają związek z myśleniem twórczym.

M. Muszyńska, Wizualne analogie w edukacji. U podstaw antropologicznej koncepcji kształcenia studentów, Toruń, 2005.
"Wykorzystanie technologii informacyjnych w kształceniu na odległość jest nieuniknioną konsekwencją wyzwań, jakie niesie społeczeństwo informacyjne w zakresie edukacji całożyciowej."

W.Kwiatkowska, Wpływ formy wykładu na jego skuteczność dydaktyczną w kształceniu akademickim - wyniki badań własnych, [w:] „E-mentor", nr 1 (18), SGH Warszawa 2007

O nas

Historia jednostki

1993-2016

Pomysł powołania jednostki naukowej podejmującej obszar badań nad mediami powstał w Zakładzie Dydaktyki IP UMK. Propozycję jego powołania oraz zarys programowy przygotował dr Bronisław Siemieniecki[1]. Koncepcja opierała się na jego wcześniejszych doświadczeniach wyniesionych z Krakowa[2]. Z jednej strony projekt sięgał do tradycji Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, z drugiej, był oryginalnym pomysłem autora.

Projekt obejmował cztery etapy tworzenia naukowego środowiska zajmującego się badaniami nad wykorzystaniem mediów w edukacji. Zakładał wyszukanie i skupienie specjalistów od technologii kształcenia wokół inicjatyw powstałych w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Humanistycznym w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Pierwszy etap przewidywał:

– zorganizowanie środowiska naukowego, przygotowanie ram organizacyjnych i obszarów badawczych oraz powołanie Zakładu Technologii Kształcenia;

– podjęcie kompleksowych badań w zakresie wykorzystania komputerów w edukacji w tym w obszarze: stymulowania uczniów do działań twórczych, zastosowania mediów w procesie kształcenia, badań edukacyjnych, monitoringu dydaktycznego oraz diagnozowania i terapii pedagogicznej osób niepełnosprawnych, prowadzenia analiz możliwości wdrożenia komputerów w systemach kierowania oświatą a także budowy pedagogicznych baz informacyjnych;

– podjęcie prac nad wypracowaniem podstaw teoretycznych oraz praktycznych do stworzenia i wdrożenia nowoczesnego programu kształcenia informatycznego humanistów a szczególnie pedagogów. Przyjęto, że prace skoncentrowane zostaną na wprowadzeniu technologii komputerowej do kształcenia na poziomie nauczania początkowego i w klasach 4-8 szkoły podstawowej oraz dokształcania dorosłych w tym nauczycieli;

– prace studyjne nad powstaniem oprogramowania multimedialnego dla edukacji oraz wykorzystaniem narzędzi sztucznej inteligencji w pedagogicznych programach diagnostyczno – terapeutycznych;

– powołanie Toruńskiego Ośrodka Nowoczesnej Dydaktyki i Pedagogiki Medialnej oraz Centrum Badań nad Mediami.     

Czas przewidywany na realizację zadań pierwszego etapu został określony na lata 1991-1994.

Etap drugi rozwoju środowiska naukowego zaplanowano na lata 1995 – 1999. Zakładał on realizację następujących zadań:

– wdrożenie na jednolitych, pięcioletnich studiach dziennych i zaocznych na kierunku pedagogika specjalizacji „Metody komputerowe pedagogiki szkolnej;

– stworzenie innowacyjnych studiów podyplomowych dla nauczycieli i pracowników oświaty (m.in. pracowników bibliotek) z zakresu wykorzystania komputerów w edukacji;

– rozwijanie nowoczesnego warsztatu badawczego nad edukacją medialną i technologią informacyjną, opartego na teorii konstruktywistyczno – kognitywistycznej;

Etap trzeci miał być realizowany w okresie od 1999 do 2005 roku. W okresie tym przewidywano powstanie trzyletnich studiów zawodowych z zakresu edukacji medialnej i informatycznej oraz przygotowanie programu kształcenia realizowanego w systemie kształcenia na odległość.

Przyjęto, że od roku 1999 nastąpi przyspieszenie w rozwoju naukowym środowiska w obszarze technologii kształcenia, w efekcie zrealizowania etapu pierwszego i drugiego. Zakładano uruchomienie nowych badań opartych na stworzonej teorii konstruktywistyczno – kognitywistycznej kształcenia.

Etap czwarty stanowić miał dojrzałą działalność naukową wynikającą ze stworzonego w poprzednich etapach kształcenia zespołu oraz prezentowanie na arenie międzynarodowej dorobku Toruńskiego Ośrodka  Dydaktyki i Pedagogiki Medialnej oraz Centrum Badań nad Mediami. 

 

[1] Założenia programowe edukacji medialnej i technologii informacyjnej zostały wpasowane w opracowany przez B. Siemienieckiego w roku 1992 nowy program kształcenia na kierunku pedagogika.  

[2] Doświadczenia te wynikały m.in. z czynnego udziału dr B. Siemienieckiego w pracach Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Metodycznego Studiów Nauczycielskich w Krakowie.